Evlat nöbetleri…

Evladınızın parmağına diken batsa ızdırap duyuyorsunuz. Ya evladınız elinizden zorla alınıp götürülse ve sonunun ne olacağını bile bilmeseniz? Bir annesiniz, evladınızın elinizden zorla alıp götürenler, o vatandaki başka annelerin evlatlarına kahpe kurşunlar sıkarak onları ağlatsa?

Bu zalimliği yaşıyor işte bu ülkenin anneleri.

Yıllarca evlatları ellerinden zorla alınıp götürüldü.

Zorla ülkelerine ateş ettirildi başka annelerin gözyaşları, başka evlatların acıları, başka eşlerin dramlarına karıştı acılar.

Bir soysuz kurgunun peşinde ziyan olan binlerce hayat, binlerce dram öyküsü.

Tarihler 3 Eylül 2019’u gösterirken bir Kürt annesi yeter dedi bu acılar.

Benim canım evladımdan öte değil, benim canım vatanımdan öte değil diyerek, HDP Diyarbakır İl Başkanlığının önüne geldi Hacire Akar.

“Evladımı alıp PKK’ya götürdünüz. Geri getirin evladımı. Onu almadan bir yere gitmem” diye feryat etti. Sesi arşa uzandı adeta.

Ne tehdit ne başka bir şey.

Mehmet’imi almadan gitmem dedi oturdu binanın önüne.

Dirayeti ve cesaretiyle, azmetti ve evladını geri aldı.

İşte Hacire Akar’ın yaktığı ateş evladını geri almasıyla bir anda evlatları HDP eliyle kandırılıp kaçırılıp PKK’ya teslim edilen ve evlatlarının acısıyla sarsılan annelere ve babalara umut ışığı oldu.

Diyarbakır HDP önüne koşmaya başladı evlatları zorla kendilerinde koparı’lan anneler.

Diyarbakır’da başlayan evlat nöbetleri sonra birçok İl’e yayıldı.

Bugün tam bin 228 gün oldu evlat nöbeti başlayalı.

Bugün HDP binaları önünde evlatları için nöbet bekleyen aile sayısı 342’ye ulaştı.

Aradan geçen zamanda 40’a yakın aile evlatlarını geri almayı başardı.

Artık mazlumların zalimlere boyun eğmediği bir sürecin başladığının da en önemli göstergelerinden birisi bu yaşananlar.

Gözlerinden sakındıkları evlatlarını artık zalimler elinden almasın diye yüreklerini ortaya koyan mazlum Anadolu insanının göz karartması.

Artık yeter kan dursun, evlatlar evlatları vurmasın, bu coğrafyada her birimiz insanca yaşayalım’ın yüksek sesle ortaya konulması bu aynı zamanda.

Anadolu insanının feraseti, annelerin dinmeyen acılarının dile gelmesi, ete kemiğe bürünmesi aynı zamanda.

Belki de dünyada örneği yok.

Belki de tüm mazlumlara örnek bir rest çekme.

Annelerin evlat nöbeti kaçırılan ve örgüte katılmak durumunda bırakılan daha sabi sübyan yaştaki çocukların da kurtulmasının yolunu açtı, açmaya devam ediyor.

Bugün Türkiye’de daha fazla gündem olması daha fazla gündemde tutulması gereken bir konu hiç şüphesiz bu evlat nöbetleri.

Mehmet’in Mehmet’e kurşun sıkmasını sağlayan karanlık ellerin topraklarımızdan sökülüp atılması için yüreklerini koyan, canlarını koyan ve mücadele eden bu ailelere daha çok destek daha çok ilgi göstermek herkesin görevi.

Sadece kendi kamuoyumuzda değil tüm dünya milletlerinin gündeminde yer etmesi için elimizden geleni yapmak zorundayız.

Zalimleri, alçakları tüm dünyaya tam da buradan insanı noktadan deşifre etmenin de önünü açtı evlat nöbeti tutan aileler.

Dönelim başa…

Evladı zorla kendisinden kopartılan bir annenin ızdırabını anlamamız, onun kadar hissetmemiz imkansız.

Sabah kıyafetini giydirip okula göndereceği, öpüp koklayacağı evladı terör örgütüne götürülmüş ve ne yaptığını, ne yaşadığını, başına ne geldiğini, ya da başka annelerin evlatlarına ne yaptığını bilmemek, her an bu acıyla yaşamak gerçekten korkunç.

Kimin hakkı olabilir bir anneye ve evladına bunu yapmaya.

Hangi insan, hangi anne dayanabilir böyle bir acıya.

Evlat nöbeti tutan annelerin başlattığı bu hareket ve yürekten cesaretle yürüttüğü bu mücadele, Anadolu’da yeni bir çağın başlangıcı.

Yeni bir başlangıcın filizleri.

Bu toprakları zalimlerden, maşalardan ve hainlerden sonsuza kadar temizlenmesi ve bu topraklarda bir daha barınamayacaklarının bir göstergesi.

Şükür ki Anadolu insanının feraseti binlerce yıldır olduğu gibi bugünde dimdik ayakta ve binlerce yıllık kardeşliği tüm aksi yönde oyunlara, fitnelere, tezgahlara, tertiplere. çabalara rağmen ayakta tutmayı başarıyor.